ความรู้สึกที่ได้ดูคืออินมาก เหมือนประสบการณ์ของเราเข้าไปอยู่ในหนังเลย ไม่ใช่เพราะความสมจริงของ CG หรือว่าอะไรหรอกนะ เพราะเนื้อเรื่องของมันนี่แหละ เด็กคนนึงที่ติดเกมเอามากๆ และมีความฝันของตัวเองอยากเป็นมืออาชีพสายเกมของตัวเอง แต่รอบข้างไม่มีใครที่พร้อมจะเข้าใจ คิดว่าเกมเป็นส่วนหนึ่งของความขี้เกียจ คิดว่าเด็กติดเกมจะทำอะไรไม่ได้ดีไปกว่านี้ อืมม จริงๆอาจจะไม่ใช่ยุคของมัน
เราเล่นเกมมาตั้งแต่เด็ก เกมแรกที่พ่อให้เราเล่นน่าจะเป็นเกม Twin-b เป็นเกมยานอวกาศ ยิงๆกัน 2 คนเล่นผ่านด่านไปเรื่อยๆกับเครื่อง Famicom เราเคยเล่นในช่วงกลางคืนจนถึงฟ้าสว่างเลย
หลังจากนั้นก็เล่นเกมเรื่อยมา โหลดมาจากโรงเรียนบ้าง ไปเล่นบ้านเพื่อนบ้าง ตอนนั้นอัสสัมชัญมีวิชาคอม เราก็ได้เรียนรู้เรื่อง DOS และเข้าไปเล่นเกม Tom and Jerry มาจนได้ ….
แต่เราก็เสียการเสียงานเพราะเกมเหมือนกันนะ ช่วง ม.ปลาย จำได้ว่าหนักมากเริ่มจาก Counter Strike ระบบแลน แล้วก็ขยับเป็น Ragnarok แล้วก็ Dota ทีเด็ดเลย Dota นี่คือเกมที่เราถนัดที่สุดในตอนนั้นเล่นได้ดีมากๆจนทำให้เกือบได้ไปแข่งแล้ว ได้น้องที่สนิทมา 1 คนนั่นก็คือ Candy นั่นเอง
แต่แล้วความฝันการเล่นเกมมืออาชีพก็ต้องล้มเลิกเพราะต้องกลับมาใช้ชีวิตจริงจังนี่แหละ เรียนอะไร จบมาแล้วทำอะไร นู้นนี่ก็หาเงินกันต่อไป
แต่เด็กในหนังเค้าแข่งได้อันดับ 1 ของอังกฤษและได้ถูกเลือกไปแข่งในสนามจริงๆ คือเราดูละแบบน้ำตาไหลเลยคำพูดที่ปลุกใจเหล่าเกมเมอร์ หรือคำพูดของพ่อ คำพูดของหลายๆคนในหนังคือแบบเราอินเกือบทุกฉากเลยนะ งงตัวเองอยู่เหมือนกัน
ดูเถอะครับใครที่มีเวลา อยากหาแรงบันดาลใจบวกกับไม่อยากดูอะไรเครียดหรือดราม่าเกินไป Gran Turismo เป็นอีกเรื่องที่ไม่ควรพลาดเลยจริงๆ
