เป็นอะไรที่หัวจะปวดจริงๆกับลูกสาววัย 2 ขวบ 5 เดือน พูดเก่งมาก พูดตั้งแต่ลืมตา พูดไม่หยุด พูดไม่พักเลยจริงๆ นับถือแม่อีฟมากๆที่อยู่กับนางได้ทั้งวัน แต่กับเราคือ 15 นาทีไมเกรนขึ้นแล้ว
วันนี้มีประเด็นใหม่ที่ถึงกับต้องมาเขียนบันทึกไว้ในบล็อคเลยทีเดียว เหตุการณ์คือเราอยู่บนรถละแบบอีฟถามอีสเตอร์ว่า…
อีฟ : กินข้าวกับพ่อมั้ยคะ …
อต. : ละแม่ไปไหน …
เรากะอีฟก็งงๆทำไมถามแบบนั้น ก็ไปด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ ลูกก็ถามอีกที
อต. : ละแม่ไปไหน
อีฟ: ก็ไม่ได้ไปค่ะ แต่น้องจะกินข้าวกับพ่อมั้ยคะ พ่อจะกินข้าว
ลูกก็ตอบมาอีก
อต. :ละแม่ไปไหน
555 ตอนแรกก็งงแต่พอคิดตามลูกก็ขำกันเลย ประเด็นคือ แม่บอกว่ากินข้าวกับพ่อมั้ย มันหมายความว่า ลูกจะกินข้าวกับพ่อมั้ย แต่ประเด็นของลูกไม่ได้อยู่ที่กินข้าว แต่ประเด็นคือ แม่จะไปไหน ทำไมบอกให้กินข้าวกับพ่อ อืม แล้วแม่จะไปไหนอ่ะ โอ้ยยยยย ก็ต้องแจ้งให้ชัดเจนนี่แหละว่า เนี่ยเราจะไปกินข้าวกันแล้วลูกหิวมั้ย จะกินข้าวมั้ย ไปด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ 555 คือมันไม่ได้เป็นรอบเดียวนะ กับกิจกรรมต่างๆเจ้าลูกสาวก็เป็น เหมือนแบบจะไปไหนกับพ่อรึเปล่าสักที่ ลูกไม่ได้ตอบว่าไปหรือไม่ไป แต่จะถามกลับมา ละแม่อ่ะ ไปไหน …
ห่วงแม่ซะจริงๆเจ้าตัวเล็กอีสเตอร์
